ΕΚΕΙ ΠΟΥ Η ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΥ

ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΠΝΕΥΜΑ

Ο Ολυμπισμός αποτελεί κοινή κληρονομιά της ανθρωπότητας

Το Ολυμπιακό πνεύμα ‘ταξιδεύει’ στις χιλιετίες αναλλοίωτο, αγγίζοντας την αμείωτη επιθυμία της ανθρωπότητας για αθλητική αριστεία.

Σύγχρονοι θρύλοι του αθλητισμού, όπως ο δρομέας Χαρίλαος Βασιλάκος, λειτουργούν ως ανθρώπινες «γέφυρες» μεταξύ του αρχαίου και του σύγχρονου αθλητικού πνεύματος. Ο Διεθνής Μαραθώνιος Ολυμπίας, αφιερωμένος στη μνήμη του Έλληνα μαραθωνοδρόμου, τιμά το αρχαίο Ολυμπιακό ιδεώδες, αλλά και τον πρώτο σύγχρονο νικητή Μαραθωνίου στην ιστορία.

Επιλέγοντας την «Ιερά Οδό» ως κορμό της διαδρομής του Διεθνούς Μαραθωνίου Ολυμπίας, η διοργάνωση φιλοδοξεί να συμβάλλει στη διατήρηση της πολιτισμικής μνήμης και τη διάδοση της Ολυμπιακής κληρονομιάς στις επόμενες γενιές, να προσφέρει στους σύγχρονους δρομείς την ευκαιρία να εξερευνήσουν το ελληνικό τοπίο που γέννησε τα Ολυμπιακά ιδεώδη, και να τους εμπνεύσει να αποτελέσουν και οι ίδιοι φορείς των ιδανικών του Ολυμπισμού.

ΟΛΥΜΠΙΑ. Η ΓΕΝΝΕΤΕΙΡΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΑΘΛΟΥ

Η Πελοπόννησος υπήρξε ανέκαθεν ένας τόπος μυθικής ομορφιάς. Είναι η γη του Ηρακλή, της Ωραίας Ελένης, του Αγαμέμνονα, της Σπάρτης, του τρίτου από τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου (χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία) και φυσικά ο τόπος γέννησης των Ολυμπιακών Αγώνων.

Ο αρχαίος ελληνικός όρος ‘άθλος’ εμφανίζεται για πρώτη φορά στα ομηρικά έπη. Αντιπροσωπεύει την επιδίωξη της τελειότητας μέσω των σωματικών επιτευγμάτων και την εκλέπτυνση ιδιοτήτων όπως η αντοχή, η δεξιότητα και η αρετή. Χάρη στον θρύλο του Ηρακλή και τους δώδεκα αδύνατους σωματικούς άθλους του, αντιπροσωπεύει την αισιοδοξία για την υπέρβαση των φυσικών ορίων του ανθρώπου.

Η γέννηση του Ολυμπιακού πνεύματος στην αρχαία Ελλάδα δεν ήταν τυχαία. Για τους αρχαίους Έλληνες ήταν το αποκορύφωμα μιας μακράς διαδικασίας μίμησης των θεών που οι ίδιοι είχαν εφεύρει. 

ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΟΔΟΥ

Όπως και στον σημερινό κόσμο, στην αρχαία Ελλάδα η θρησκεία, ο πολιτισμός και η πολιτική ήταν αλληλένδετα. Μέχρι το 776 π.Χ., οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούσαν το κορυφαίο πανελλήνιο αθλητικό και θρησκευτικό γεγονός, υπηρετώντας ως φόρος τιμής στον θεό του κεραυνού, αλλά και ως αφορμή για εκεχειρία μεταξύ των πόλεων-κρατών. 

Για να γιορτάσουν το τεράστιο γεγονός, την παραμονή των Ολυμπιακών Αγώνων, οι αρχαίοι Έλληνες πραγματοποιούσαν μια από τις μεγαλύτερες ειρηνικές πορείες της αρχαιότητας: την Ιερή Πομπή. Όπως η παρέλαση των αθλητών στους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, η Ιερή Πομπή ήταν μια μεγαλειώδης πομπή αθλητών, προπονητών, ιερέων, Ελλανοδίκων (κριτών των αγώνων), και Θεωρών (επίσημων απεσταλμένων των πόλεων-κρατών). Μαζί τους, με άλογα, άρματα, ή πεζή, οι κάτοικοι της Αρχαίας Ήλιδας και των γύρω περιοχών, ξένοι επισκέπτες και προσκυνητές, μεταφέροντας τις γενναιόδωρες θυσίες και σπονδές τους προς τον Δία, συμμετείχαν μαζικά στην ιερή διαδρομή προς την Αρχαία Ολυμπία. Το μονοπάτι που ακολουθούσε η ειρηνική πορεία ονομαζόταν «Ιερά Οδός», και η άφιξη της πομπής στο Στάδιο της Αρχαίας Ολυμπίας σηματοδοτούσε την έναρξη μιας ακόμη Ολυμπιάδας του αρχαίου κόσμου. 

Από το 1936 κι έπειτα, οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες τιμούν αδιάλειπτα την «Ιερά Οδό», ως αναπόσπαστο κομμάτι της διαδρομής κάθε Ολυμπιακής λαμπαδηδρομίας. 

«Φορώντας μια στολή που έραψε η μητέρα του, ο Χαρίλαος Βασιλάκος συμμετείχε στον Μαραθώνιο της Ολυμπιάδας της Αθήνας του 1896, χρησιμοποιώντας χειροποίητες περικνημίδες για να προστατεύσει τα πόδια του από τις πέτρες και τα αγκάθια».

Πρώτος Νικητής Μαραθωνοδρόμος στην ιστορία του
αθλήματος (10/03/1896 )

Ο  Χαρίλαος Βασιλάκος (1875 – 1964) ήταν  ένας πρωτοπόρος του διεθνούς αθλητισμού που έγραψε ιστορία στο δρομικό άθλημα με τις ακόλουθες επιτυχίες.

Στις  10  Μαρτίου 1896 κατά την διάρκεια των Α΄ Πανελλήνιων  Αγώνων  γίνεται 1ος  νικητής Μαραθωνίου Δρόμου  στην ιστορία του αθλήματος  που τότε θεσπίσθηκε.  

Επίσης είναι ο 1^ος δρομέας που "χάραξε" αθλητικά την κλασσική διαδρομή και τερμάτισε στο Παναθηναϊκό  Στάδιο. 

Δέκα εννέα ημέρες αργότερα (29 Μαρτίου 1896) στους 1^ους Ολυμπιακούς Αγώνες στέφεται ασημένιος (2^ος) Ολυμπιονίκης Μαραθωνίου Δρόμου. Μέχρι σήμερα παραμένει ο νεότερος Ολυμπιονίκης Μαραθωνίου δρόμου (20 ετών & 4 μηνών).  

Η  κληρονομιά του Βασιλάκου ωστόσο εκτείνεται πέρα από τα επιτεύγματα του ως μαραθωνοδρόμου.

Ο χαρισματικός αθλητής εισήγαγε το άθλημα του Βάδην στην Ελλάδα. Ήταν 1^ος  νικητής στον πρώτο αγώνα βάδην που διοργάνωσε στις 13 Μαϊου 1900  ο Πανελλήνιος Γυμναστικός Σύλλογος και σε πολλούς αγώνες που ακολούθησαν.

Απόφοιτος της Νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και αργότερα υπάλληλος του υπουργείου Οικονομικών  καθ΄ όλη  τη διάρκεια της ζωής του υπήρξε πιστός υποστηρικτής της αθλητικής κουλτούρας  υπηρετώντας ως διοργανωτής, επίτροπος, κριτής ή ως τιμώμενος προσκεκλημένος σε αθλητικούς  αγώνες.

Χαίροντας βαθύτατου σεβασμού από την Ελληνική κοινωνία τιμήθηκε κατ΄ επανάληψη μέχρι το θάνατο του για τις θεμελιώδεις συνεισφορές του στον Ελληνικό αθλητισμό, με τελευταία διάκριση το 1960 την απονομή του Χρυσού Σταυρού του Τάγματος του Φοίνικα  από τον τότε Βασιλέα Παύλο.

Ο  Διεθνής Μαραθώνιος Ολυμπίας διεξάγεται στη μνήμη του.